Ωχ έλατο, ωχ έλατο...

Μιας και βρήκα την ευκαιρία να πάρω μια ανάσα από τα μελίσσια Ιούλιο μήνα, ας γράψω δυο λόγια για τις φετινές ορεινές περιπολίες μου, ειδικά τώρα που το ετήσιο σήριαλ «Δίνει δεν δίνει το έλατο» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. 

Η φετινή χρονιά λοιπόν, ελέω καλού χειμώνα, ξεκίνησε με πολύ μεγάλες προσδοκίες, ειδικά για όσους βόσκουν τα μελίσσια τους σε νότιες περιοχές και περίμεναν αυτό το ρημάδι το έλατο να κάνει επιτέλους το θαύμα του. 

Μελίσσια στο έλατο κατά το μέγιστο της δύναμης τους

Μοιάζει πλέον το κυνήγι του με ανεκπλήρωτο έρωτα που σε στοιχειώνει στον ύπνο και στον ξύπνιο σου, σε κάνει να βλέπεις οράματα με ποταμούς από μέλι να καταλήγουν σε βαρέλια και στο τέλος παραμένει μόνο μια αόριστη υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα ευοδωθεί...

Τα πρώτα θετικά δείγματα

Επανέρχομαι…. Στάλες από εδώ πάνω στα δέντρα, μικρόβιο από εκεί και τα σημάδια σε περιοχές ενδιαφέροντος (Στερεά και Πελοπόννησο) να δείχνουν από αρχές Μαΐου ότι μπαίνει έλατο και κατά περιοχές βανίλια. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω σε λεπτομέρειες, όμως το δικό μου πόρισμα λέει ότι το μέλι φέτος πάνω στα δέντρα ήταν πάρα πολύ – πολύ περισσότερο από πέρυσι– χωρίς όμως να φανεί και η αντίστοιχη απόδοση στους τρύγους. 

Ρουφιάνοι με μπέσα. Υπάρχουν και αυτοί και λένε πάντα την αλήθεια

Έφταιγε αποκλειστικά ο (μόνιμα) ασταθής καιρός το Μάιο; Το κακό συναπάντημα και το κακό το μάτι; Ο καθένας ξέρει καλύτερα στο δικό του τσαρδί τι πήγε καλά ή στραβά και για ποιους λόγους.

Όταν έχει κέφια έστω και για λίγες μέρες

Αλίμονο από όσους γνωρίζουν τα πάντα και εκφράζουν στιβαρή άποψη γύρω από ΟΛΕΣ τις ανθοφορίες-μελιτοφορίες, έχουν δεν έχουν βάλει μελίσσια μέσα. Συν τοις άλλοις δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους εάν τολμήσεις να διαφωνήσεις μαζί τους… Το αλάθητο του Πάπα τους διακρίνει ακόμα και εάν το μόνο έλατο που έχουν δει είναι αυτό που στολίζουν κάθε Χριστούγεννα δίπλα στο τζάκι.

Οι υπόλοιποι αναζητούμε το τι καλύτερο θα μπορούσαμε να κάνουμε μιας και με την νέα χρονιά (εφόσον πατούμε αυτή την γη) πάλι σε βουνά θα τρέχουμε.

η ανταπόδοση του μόχθου και των εξόδων

Τώρα, για όσους φίλους έχουν την απορία γιατί δίνεται, δίκαια κατά την γνώμη μου, τόση μεγάλη αξία στην συγκεκριμένη μελιτοφορία, θα πρέπει να επισημάνω πρόχειρα τα εξής:

• Προσφέρει από τις μεγαλύτερες αποδόσεις σε μέλι αν όχι την μεγαλύτερη.
• Το μέλι που παράγεται δεν κρυσταλλώνει, κάτι που αποτελεί προτέρημα για το ελληνικό αγοραστικό κοινό.
• Είναι εξαιρετικά εύγευστο, εύκολα διακριτό από τα άλλα και με μεγάλη ζήτηση.
• Κατάλληλο ή μάλλον το καλύτερο κατά την γνώμη μου για χαρμάνια. Φτιάχνει και ανεβάζει γευστικά όλα τα μέλια.
• Έχει υψηλή τιμή στην αγορά.

Οι δύο ποικιλίες μελιού ελάτης των φετινών τρύγων

     Δυστυχώς, αυτά τα πλεονεκτήματα έχουν γυρίσει μπούμερανγκ για τον ίδιο το μελισσοκόμο από την στιγμή που οι αποδόσεις σε αυτή την μελιτοφορία τα τελευταία χρόνια έχουν περιοριστεί κατά πολύ. Όταν, ας πούμε, στην Πελοπόννησο και όχι μόνο η πλειοψηφία του κόσμου έχει την άποψη ότι το καλύτερο μέλι είναι το ελατίσιο γιατί επί δεκαετίες αυτό έβρισκε σε αφθονία και αυτό προτιμούσε, είναι δύσκολο ξαφνικά να πειστεί ότι το τάδε ή το δείνα μέλι είναι εξίσου καλό και θρεπτικό ή ότι το μέλι που κρυσταλλώνει δε σημαίνει ότι είναι ένα μέλι υποβαθμισμένο. Ειδικά όταν ο ίδιος ο παραγωγός δεν προωθούσε και διαφήμιζε όλα τα μέλια του με τον ίδιο ζήλο.

      Θα χρειαστεί αγώνας από την πλευρά του μελισσοκόμου και γνώση γύρω από τα προϊόντα του και εν προκειμένω το μέλι που διαθέτει, ώστε ένα ενημερωμένο –από τον ίδιο– πλέον αγοραστικό κοινό να τα προτιμά και να τα ζητά με το όνομά τους.

      Επιπλέον, χωρίς προσαρμοστικότητα, επιμονή, κόπο και θέληση, μόνιμη επιμέλεια και φροντίδα πάνω από τα  μελίσσια, ΜΕΛΙ δεν βγαίνει και όχι μόνο ελατίσιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι καιροί άλλαξαν ανεπιστρεπτί από όποια πλευρά κι αν το αναγνώσει κανείς αυτό.